- BALATOR
- BALATORin Appendice ad Chron. Leodiense A. C. 1374. apud Labeum Tom. 1. Bibl. p. 408. vel. ut est in Notis Tyronis, Ballator, saltator est. Unde Balatio, saltatio in Glossis Isidori; et Ballematium seu Ballisteum, chorea seu cantilena, ad quam saltatur: a verbo balare, i. e. saltare, choreas ducere. Item Ballare, Gall. Baler. Ugutio; Ballare, huc et illuc inclinare, vacillare. Notae Tyronis, Ballat, ballator, ballatrix, Quae voces a Graeco deductae, Gloss. Graec. Lat. Βαλίζω, pergo: gradior. Βαλίζει, ambulat. Βάλισμα, hic gressus, Βαλλίζω ballo. Lexicom MS. Reg. Βαλλίζειν, τὰ κύμβαλα κτυπεῖν καὶ πρὸς τὸν ἐκεῖνον κτύπον ἐρχεῖςθαι Βαλλίζειν, est cymbala percutere, et ad istiusmodi sonum saltare. Vide Athen. l. 8. p. 362. Concilium Laodicen. can. 52. Augustinum Sermon. 213. de Temp. Synodum Roman. sub Eugenio II. A. C. 826. can. 35. aliosque Scriptores, Carolo dn Fresne laudatos in Glossar. ut et infra, in voce Balisteum. Hinc Balet Gallis hodieque genous saltationis, a plurimis diversa schemata exprimentibus peragi solitum; item Dramatici poematis species, falsorum Deorum laudes ab illustribus personis recitari solitas, plerunquc comprhendens, de qua utraque vocis notione vide P. Richeletum Diction. Gall. haud pridem edito.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.